KOŚCIÓŁ PARAFIALNY W MARKLOWICACH DOLNYCH
Marklowice Dolne to wieś położona w gminie Piotrowice koło Karwiny w Czechach, granicząca z Marklowicami Górnymi. W niej znajduje się Kościół p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego z 1739r. i jest on cennym zabytkiem należącym do zespołu śląskich, drewnianych obiektów sakralnych. Kościół stoi przy bocznej, przeciętej przez granicę państwową drodze, którą przebiega żółty szlak rowerowy i na której od 2009r. znajduje się przejście graniczne małego ruchu turystycznego. Jednak nie jest to pierwszy kościół, który w tym miejscu był wybudowany. Już w 1360r. w Marklowicach znajdował się kościół, który w 1447r. wymieniony był jako parafialny. Był to Kościół p.w. św. Mikołaja, drewniany, konsekrowany, gdyż pamiątkę poświęcenia obchodzono w niedzielę przed św. Marcinem. Z czasów przed reformacją nie zachowało się wiele informacji. Po reformacji 14 IV 1654r. odebrano go protestantom i jako filialny przydzielono do kościoła parafialnego w Zebrzydowicach. Kościół zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz był zniszczony, zbezczeszczony przez heretyków i nie udało się przywrócić mu dawnego wyglądu i wystroju. Na jego miejscu zbudowano z drewna nowy Kościół p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego, który przetrwał do dziś. Dawniejszy patron kościoła, św. Mikołaj, otrzymał w nowym boczny ołtarz, a drugi poświęcony został św. Józefowi. Obrazy do tych ołtarzy namalował cieszyński malarz Jan Heymann. Wg inwentarza z 1805r. w ołtarzu głównym umieszczony został obraz Wniebowstąpienia Pańskiego namalowany przez frysztackiego malarza Józefa Schneidera. Budynek kościoła jest jednonawowy z ostatkami, od strony prezbiterium w kształcie pięciokąta. Nawa szersza od prezbiterium, prostokątna, belki i zręby odsłonięte. Na zewnątrz ma zadaszone schody do oratorium, otwarte w kierunku prezbiterium. Schody są wyjątkowym i niepowtarzalnym dziełem budowlanym, który nie występuje innych kościołach na Śląsku Cieszyńskim. Kościół nie posiada wieżyczki na sygnaturkę, co związane jest z wpływami tradycji luterańskiej. Na zachodniej frontowej ścianie znajduje się wieża czworoboczna z dzwonnicą, zakończona kopułą – barokowym hełmem baniastym, ośmiobocznym, która jak gdyby wychylała się poza oś budowli, co daje wrażenie bardzo luźnego połączenia. Pod wieżą znajduje się przedsionek ze schodami do kruchty z galerią. W części obwodu kościoła jest krużganek z kolumnami. Główne wejście do kościoła znajduje się przy wieży, oprócz głównego dwa boczne i nieużytkowane w nawie. Wnętrze kościoła zdobią odkryte podczas prac restauratorskich w latach 90-tych XX wieku malowidła z motywami kwiatowymi oraz stylizowanymi wazami. Powierzchnia stropu w prezbiterium pokryta jest drobnymi kwiatkami, które również zdobią inne wolne miejsca na ścianach nawy. Początkowo kościół miał 3 dzwony. Najstarszy Marek zwany „konajączek”, był bez żadnego napisu, Mikołaj „połedniok” z Panem Jezusem na krzyżu, Matką Boską i św. Janem z 1722r., Jan- największy, 80 cm średnicy z 1853r., którego napis był trudny do odczytania. Podczas I i II wojny światowej zarekwirowano dzwony i dopiero w 1964r. na wieży kościoła osadzono nowe dzwony, które dzwonią do dnia dzisiejszego. Kościół pokryty jest dachem gontowym, niższym nad prezbiterium. W kościele istnieje pochodzący z dawnych czasów kamienny żegnaczek na święconą wodę.
Kościół otoczony jest cmentarzem, na którym nagrobki mają napisy zarówno w języku czeskim, jak i polskim. Na otoczony drewnianym płotem teren kościelny prowadzą dwa wejścia: ze schodami od zachodu oraz bez schodów od wschodniej strony. Figura św. Jana Nepomucena, która wg inwentarza stała na początku XIX wieku na cmentarzu, obecnie mieści się przy wejściu zachodnim w osobnej kapliczce, którą wybudował Karol Rygier. W Muzeum Diecezjalnym w Katowicach znajduje się z tego kościoła bardzo ciekawy okaz skórzanego ornatu.